|
Viðtalið tók Iðunn Bragadóttir
Þegar ég var ungur Ég fæddist í Langhúsum í Fljótsdal árið 1947. Foreldrar mínir voru úr Fljótsdalnum og störfuðu við landbúnað. Einn bróðir minn bjó hjá ömmu minni og vorum við tíu í heimili. Það voru þrjú herbergi í húsinu og eldhús. Það var ágætt að vera þarna. Mér fannst skemmtilegast að vera á hestbaki en við unnum einnig við heyskap, að smala fé, gefa beljunum og moka undan þeim. Leikir krakkanna voru að hlaupa í skarðið og fela tölu. Leikföngin okkar voru bílar, traktorar, kjálkar úr sviðahausum, leggir og lítið hús og hlaða. Það sem mér finnst eftirminnilegast er þegar að hestur sem ég var á fór á fullri ferð út í á og datt og ég datt af honum og missti takið á honum og þurfti að vaða í land.
Fermingin Ég fermdist í Valþjófsstaðakirkju og presturinn hét Rögnvaldur Finnbogason. Við vorum sjö sem fermdust. Við lærðum kverið á prestssetrinu en undirbúningurinn var nú ekki mjög mikill. Fermingadagurinn var skemmtilegur. Ég fékk peninga, úr, bindisnælu og hnappa. Það var haldin veisla fyrir öll börnin í félagsheimilinu og hún var skemmtileg.
Barnaskólinn Ég gekk fyrst í skóla á prestssetrinu. Fyrsti kennarinn hét Ólafur Hallgrímsson en svo kom annar kennari sem hét Jón M. Kerúlf. Það var gaman í skólanum. Okkur voru kennd flest þau fög sem kennd eru í dag nema tölvuvinna og heimilisfræði. Í staðinn fyrir leikfimi kenndum við okkur sjálfum að dans. Þá var annaðhvort spilað á orgel undir dansinum eða spiluð plata á grammafóninn sem var í félagsheimilinu. Kennslan fór fram frá kl. 8 og stundum var okkur kennt alveg til fimm. Kennslan hófst í nóvember og hætt var að kenna í apríl. Ég var á bæ sem hét Litla - Grund og eitt sinn þegar við vorum á leiðinni heim í helgarfrí kom fyrir eftirminnilegt atvik. Kennarinn keyrði okkur heim en þegar við áttum stutt eftir að Skriðuklaustri lentum við í svellbólstri og bíllinn rann af stað út á hlið og stefndi út af veginum. Það sem bjargaði okkur var steinn í vegkantinum en afturhjólið stoppaði á steininum. Við vorum látin labba heim að Skriðuklaustri og þurftum að bíða í 2 -3 klukkutíma þangað til bílnum var aftur komið upp á veginn.
|
Viðtal
við Braga Þórhallsson