|
Æskustund
Man ég æsku minnar stund margt var þá á kreiki. Heima oft var hýr vor lund og hélt í alls kyns leiki. Geislaði oft þá gleði um brá og glóði sól um ver, er foldin ísa faldar snjá hve falleg hún þá er.
Þú æsku liðna ævitíð sem unaðs veittir stundir. Bros um varir, blóm í hlíð og birtu á allar lundir. Man ég oft við móðurkné að mild strauk hönd um kinn, að ljúfa bæn hún lét í té við litla drenginn sinn.
Lag: Óli Fossberg Texti: Aðalbjörn Úlfarsson
|